اشاره

با تکاپوی انسان برروی زمین، اندیشه در کجا بودن و به کجا رفتن، چگونه و به چه سوی رفتن، از هزاران سال پیش از آن در فکرش راه یافت. زندگی در طبیعت و تفکر درباره زمین و اشکال مختلف آن، انسان ها را به  اندیشه فرو برد، انسان برای زندگی و ادامه زیست مجبور بود محیط خود و پیرامونش را بشناسد. در گذشته­ های دور شناخت بشر از محیط زیست خود تا حدود مراکز انسانی معلوم آن روزگاران، امکان پذیر بود و تا جایی که قدرت جسمی افراد کمک می­ کرد و موانع طبیعی اجازه می­ داد توانایی تشخیص را در همان محدوده­ ها داشت، انسان برای خوب شناختن و بهتر شناساندن به دیگران و بهره برداری از یافته­ ها و تجارب افراد دیگر از مغز و دستش کمک گرفت و به ترسیم اشکال مختلف طبیعت پرداخت. استفاده از رسم اشکال به منظور شناساندن مکان ها چنان مداومتی در زندگی بشر پیدا کرد که هم اکنون هم به صورت امری طبیعی مورد عمل می­ باشد، از آنجا که اشکال ترسمیی تناسب و اندازه با واقعیت را طلب می­ نمود، به مرور به کشیدن خطوط و اندازه ­گیری با دقت سوق پیدا کرد و  این مرحله را آغاز کار نقشه­ کشی و دانش کارتوگرافی (فن تهیه نقشه) باید دانست.